کوییش لورن: تارت خوشمزه کاملاً حاوی بیکن و پنیر با پای تر
کوییش لورن یک غذای معروف فرانسوی است که مزه‌ی غنی و کرمی یک خمیر پرنده با بیکن خوشمزه، پنیر و انگشت نازک از هل، همه‌ی آن را در پوسته‌ی یک تارته صدفی می‌گنجاند. این غذا برای صبحانه، برانج یا حتی شام ایده‌آل است و انعطاف‌پذیر برای سرو گرم یا در دمای اتاق مناسب است.
مواد لازم:
- خمیر تارت برای یک کیک پای 9 اینچی (خانگی یا خریداری شده از فروشگاه)
- 6 برش بیکن
- 1 پیمانه پنیر گروییر، رنده شده
- 1/2 پیمانه پنیر پارمزان، رنده شده
- 3 عدد تخم مرغ بزرگ
- 2 عدد زرده تخم مرغ بزرگ
- 1 و 1/4 پیمانه کریم سنگین
- 1 پیمانه شیر گوشتی
- 1/4 قاشق چایخوری هل، زمینی
- نمک و فلفل سیاه به میزان لازم
طرز تهیه:
- فر را به دمای 375 درجه فارنهایت (190 درجه سانتیگراد) گرم کنید. خمیر تارت را پهن کرده و آن را در یک کیک پای 9 اینچ قرار دهید. هر اضافه‌کردگی را برش دهید و لبه‌ها را به شکل زینتی پیچیده کنید. پای پایره را همه‌جا با چنگال سوراخ کرده و برای حدود 15 دقیقه در فریزر قرار دهید تا محکم شود.
- پای تارت را با کاغذ پارشمنت پوشیده و آن را با وزن‌های کیک یا لوبیای خشک پر کنید. برای حدود 15 دقیقه بپزید تا لبه‌ها شروع به طلایی شدن کنند. پارچ را بردارید وزن‌ها را بردارید؛ برای 5 دقیقه دیگر یا تا پای زردی روشنی به میان بیاورد. از آتش برای سرد کردن کنار بگذارید. فر را روشن نگه دارید.
- در یک ماهیتابه متوسط، بیکن را در آتش متوسط پز کنید تا خسته شود. بیکن را به یک بشقابی کاغذ مخصوص بچینید تا آب کشیده شود، سپس آن را به قطعات کوچک شکسته کنید.
- بیکن خردشده را بر روی پای پیش‌پزخورشیدی بریزید. روی آن پنیر گروییر و پارمزان را بریزید.
- در یک کاسه بزرگ، تخم‌مرغ‌ها، زرده‌های تخم‌مرغ، کریم سنگین، شیر، هل، نمک و فلفل سیاه را با یکدیگر ورز دهید تا همه‌جا ترکیب شوند. مخلوط تخم‌مرغی را بر روی بیکن و پنیر در پای ریخته و تقریباً تا بالا پر شود.
- کوییش را در فر گرم شده پخته 35-40 دقیقه، یا تا ترکیبات خمیر سفید باشند و روی آن به طور سبک بهره‌هایی روسی است. مرکز باید تا حدی هنوز نرم باشد اما مایع نباشد.
- کوییش را از فر بیرون بیاورید و آن را به مدت حداقل 15 دقیقه روی یک رک از جنس سیم پاره کنید، پیش از برش زدن. سرو گرم یا در دمای اتاق.
با یک سالاد سبز ساده یا میوه، از این کوییش کلاسیک لورن لذیذ و سیری بخورید!
The source of the article is from the blog hashtagsroom.com